Over mij – Wie ben ik?
De start – Hoe mijn leven begon, 0 tot 4 jaar
Hoi, ik ben Estée Gerritsen! Laat ik beginnen bij het begin. Februari 1999 deed ik voor het eerst mijn ogen open. Dat ging wat anders dan we allemaal hadden gedacht. Ik werd namelijk geboren met een Apgarscore 0. Dit houdt in dat ik overleden was. Maar gelukkig hebben de artsen me weer aan de praat gekregen en begon mijn leven hier op aarde!
Doordat mijn hersenen tijdens de geboorte zuurstoftekort hebben gehad heb ik een hersenbeschadiging genaamd Cerebrale Parese (CP) opgelopen. De aansturing van mijn handen zijn te vergelijken met het dragen van ovenhandschoenen en alsof iemand zonder lichamelijke beperking de hele dag zou hinkelen, zo is het voor mij om te lopen. CP uit zich dus bij mij in het moeilijker kunnen aansturen van mijn spieren, een lichamelijke beperking dus. Vanaf dit moment startte mijn revalidatie d.m.v. fysio- en ergotherapie, maar vooral door gewoon te gaan leven! Letterlijk vallen en weer opstaan. En geloof me, ik heb de grond héél vaak hallo gezegd…
Het middenstuk – Van 4 tot 17 jaar
Ik ben zelf opgegroeid met ouders die mij op hebben gevoed met het motto: “Je bent goed en mooi zoals je bent. We doen zoveel mogelijk via de reguliere weg en waar nodig passen we de omgeving zo aan dat je wel kan participeren in die situatie.”
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging naar een reguliere basisschool. Ik leerde hier veel. Ik leerde hier mezelf, mijn competenties maar ook de (soms harde) wereld om me heen kennen. Dankzij de juiste aanpassingen, zoals hulpmiddelen, extra tijd en begeleiding heb ik mijn basisschooltijd succesvol kunnen afronden. Kortom voor mij is het een mooie en leerzame tijd geweest. Het was niet altijd even makkelijk om als enige op school een lichamelijke beperking te hebben. Maar juist ook van de pestpartijen heb ik enorm veel geleerd. Inzichten die ik vandaag de dag nog met dankbaarheid kan toepassen in mijn praktijk!
Na de basisschool heb ik de overstap gemaakt naar de HAVO op het middelbaar (regulier) onderwijs. Dit was de plek waar ik mezelf echt leerde kennen, kon groeien in zelfvertrouwen maar ook hier leerde knokken voor mijn hulpmiddelen!
In mijn examenjaar werd ik ook nog gescout door de bondscoach van de para-dressuur. Het ene moment reed ik mijn allereerste wedstrijd en nog geen paar maanden later was ik geselecteerd voor de paralympische spelen in RIO. Kortom een hele gave maar ook intensieve rollercoaster!
Het vervolg – Van 17 jaar tot nu
Na mijn HAVO mocht ik gaan kiezen wat ik wou gaan studeren. Ik wist dat ik een beroep leuk zou vinden waar ik sociaal kan zijn en met kinderen bezig kan zijn. Zo besloot ik Pedagogiek te gaan studeren aan de HAN in Nijmegen. Steeds meer werd mijn levensmissie duidelijk: “Ik wil de wereld laten zien hoe leuk een beperking kan zijn!”. Met name kinderen, in mijn ogen zou elk kind met een handicap de juiste hulp moeten ontvangen om die beperking niet als beperking te zien maar als een kracht!
Ik heb met heel veel plezier op verschillende (speciaal) onderwijsscholen, een revalidatiekliniek en andere instituten stage gelopen en onderzoek mogen doen.
Al gauw merkte ik dat ik niet de enige was die zijn beperking heeft moeten leren accepteren. Veel organisaties hebben niet genoeg kennis in huis of zijn niet gespecialiseerd in handicapacceptatie. Deze therapeuten hebben ook geen ervaringskennis. Kortom tijd voor een nieuwe zorgaanbieder. Ik voelde me geroepen en heb direct na mijn studie pedagogiek en een minor ondernemerschap Gelukkig Uniek opgericht. Wat een feest om te mogen doen wat ik als droom had. In alle rust en op mijn unieke manier zonder restricties mensen echt verder helpen. Elk kind/jongere met een beperking, ouders van of zorgprofessional die ik mag helpen om een beperking niet als beperking te zien is een heel groot cadeau!
Nog steeds vragen over mij? Schroom niet en neem contact op!